macam biasa, almost saju jam aku tunggu turn kat klinik pakar ni.cik sudoku aku tak bawa pulak,aku ganti dengan encik buku ilmiah,wargghh gile lagi stress membaca ni. makin ngantuk aku dibuatnye..nak bejalan jalan kang nurse panggil pulak..tunggu je la.. cari jugak budak2 untuk di kaco..tapi tak de plak yang sesuai untuk d approach..tbe2 lalu sorang pakcik yang seems aku kenal.OMG ni baba amar..huhu he’s here..aku nampak die dari jauh lagi, mcm aku first time jumpe hari tu, duduk atas wheelchair tapi muka tak nampak cam sakit pun..huhu automatically aku bangun terus pegi kat die..die mcm agak terkejut tgk aku..
dari rasa slipi tadi tetiba aku jadi cargas..mmg sgt bes berbual ngn si amar ni..korang tak le nak expect ape akan klua dari mulut dia..ada je topik yang dia nak bualkan n the way die ckp tu bleh buat korang senyum je..die bagi tau aku yang kaki die nak kene simen.. and die bgtau yang die kene duk seremban kampong die sbb tade orang nak jaga die..lepas die bgtau perkara diatas, die idle kejap n then came out dengan soalan ni.. “awak, mcm mana kalo saya rindu mama dengan baba ye?” wahh 6 tahun, da jauh da die piker..so aku pun ckp “alah kejap je, nanti bole jumpa lagi kn”tapi serius ckp la, aku hepi gile jumpe die we are destined la untuk berjumpa lagi petang tu..
ckp pasal jumpa2 ni..one of my older post bertitle jumpa2 gak la..post “hope to see u” pasal kawan ayah yg kat icu tu..pakcik bob..sadly, mak aku kol on tuesday nite, 27.11 bg tau yg pakcik bob da tade..dia da meninggal…pilu aku dengar sbb mak aku cite, minggu lepas die baru melawat arwah..arwah da bukak mata, tapi tak le nak beckp tak le nak buat apa2..die just bole blink je..owhh God aku tak le nak imagine..mak aku ckp, bile mak aku nak balik je, mata die mengikut kelibat org..as if die tak bagi balik..bila mak aku patah balik..die tak tgk mak aku, die try to avoid his eyes..kalo amar yang bakal terpisah ngn baba die 3 hari pun da tanye soalan mcm tu, ape la anak pakcik bob tanye nanti..apapun meh la sama2 kita doakan arwah and sedekahkan la fatihah..da mmg destiny nye begini.. moral from this post ialah, betol ckp org tua2 jodoh, pertemuan, ajal, maut semua di tangan Tuhan..kite just bole merancang but He knows the best..